Yaratılış

Biz seninle,

Biz seninle aynı kişinin farklı zamanlarını yaşıyoruz. 

Ben geçmişinim senin, 

Sen benim geleceğim. 

Hayat çizgimiz olabildiğine bir. 

İkimizi ‘biz’ yapan aynı kişide buluşmamız, 

‘Sen ile ben’ yapansa farklı zamanları yaşamamız. 

Hikayeler aynı, tarihler farklı. 

Geleceğimin çizgisini öyle çirkin çekiyorsun ki, yaşadıklarımın üstesinden gelemiyorum. 

Ve ben de senin geçmişinin temiz kalan yerlerini karalıyorum. 

Biz seninle aynı bedenin sancılarını farklı yerlerde tadıyoruz. 

Aynı ruhun kıvranışları iki farklı coğrafyada. 

Aynı küfürleri ediyor, aynı detaylara takılıyoruz. 

Aynı şekilde sinirlenip yine aynı sebeplerle vazgeçiyoruz hayattan. 

İşte böyle bizim olayımız. 

İşte biz, böyle birlikte olamıyoruz.

Zaman tek yönlü akıyor, geçmişle gelecek birleşip kesişemiyor. 

Biz buyuz. 

Aynı kişinin iki farklı zamanını yaşıyoruz işte. 

Aynı tohumun farklı tarihleriyiz. 

Birleşemiyoruz. 

Çizgimizin aynı oluşu, bizi sonumuzda birleştirecek bir tek. 

Farklı zamanlarda yaşanacak iki aynı son. 

İki kere söyleyecekler intihar edişimi. 

İki kere diyecekler ki çok savaştı kendiyle. 

Kimse bilemeyecek ikimizin de içinde savaştığının bir diğerimiz olduğunu. 

Benimle verdiğin savaşa mağlup geldiğin için önce sen vazgeçeceksin yaşamaktan. 

Sonra ben seninle verdiğim savaşı kazanamayacağım. 

Bizim sonumuz bir. 

Aynı tohumda başladığımız gibi tıpkı, 

Aynı nefesle ayrılacağız dünyadan.

Devamını Oku

Büşra Türksev

Facebook Tweet Pin It

Uslamlama

Gözlerim iyi görmüyor artık hem eskisi kadar da gür saçım yok.

Ciğerlerim daha kolay kabulleniyor dumanı ve bacaklarımla aram pek bozuk.

Ara ara düşmüş aklar aynadan selamlıyor beni.

Eklemlerim ve kaslarım yer çekimine karşı savaşmayı bıraktı, söz geçiremiyorum.

Gözlerim daha çekik ve göz bebeklerim daha geniş artık.

Unutmaya çalıştıklarımı unutamıyor, hatırlamak için uğraştıklarımı bir türlü hatırlayamıyorum.

Geceleri uyuyamıyorum fakat

Fakat gündüzleri,

Gündüzleri,

Hayır, gündüzleri de uyuyamıyorum.

Geceleri genellikle uyuyamıyorum.

Genelliklenin dışındaki o vakitler,

Gördüğüm rüyalar,

Tamamıyla gerçek,

Uyanıkken yaşadığım gerçeklerden daha gerçek rüyalarım.

Uyuyamıyorum.

Hatırlayamıyorum.

İlaçlarım neredeydi hatırlayamıyorum.

Uykum nerede,

Neredeyim?

Göğüs kafesim daraldı iyice,

İçindekileri içinde tutamamaktan.

Kalbim büyüyor sanki içimde,

Halbuki daha az yer kaplıyor gün geçtikçe.

Kalbimdeki yetmezlik,

Tüm vücudumu sarıyor,

Bir büyüyor bir küçülüyorum.

Korkmuyorum aslında,

Biliyorum azaldı zamanım,

Sihirli bir değnek beklemiyorum.

Sana söylemek istediğim,

Sana her gün bir şey söylemek istemediğim artık.

İçimden çıkaramıyorum,

İçinden de çıkamıyorum.

Her gün ama her gün,

Tüm gün aynı yerde duruyor bedenim öylece,

Fakat beynim duvardan duvara vuruyor kendini,

Gündüzden geceye geceden gündüze.

Rol yapmaktan o kadar yoruldum ki

Saklayamıyorum bazen.

Bazen, tüm kalabalığa rağmen sızıyor bedenimden gözyaşlarım.

Sürekli dolup sürekli taşıyorum,

Ama artık taşıyamıyorum kendimi.

Yağmuru ne çok özledim bilsen,

Doğayla aram açıldı iyice,

Ağaçları bulutları,

Denizi bile,

Çok özledim.

Yani sana söylemek istediğim,

Sana hiçbir şey söylemek istemediğim artık.

Devamını Oku

Büşra Türksev

Facebook Tweet Pin It